Doktryna na chwilę obecną

DOKTRYNA ZWIĄZKU WYZNANIOWEGO

HOLISTYCZNA ŚWIADOMA I WOLNA JEDNOŚĆ W DUCHOWOŚCI

 

Człowiek oraz cała otaczająca go rzeczywistość, wszechświat, ze wszystkimi aspektami i istotami ma swe źródło stworzenia (środowisko) Absolut – wiele różnych żyć, doświadczeń, wierzeń i wyobrażeń na różnych poziomach, z jego całą niewyobrażalną kreacją – gdzie nie ma początku ani końca.

Człowiek powstał bytując w Absolucie czyli w środowisku wyobrażeń, domniemań, wierzeń i spostrzeżeń w świadomym oraz nieświadomym.

Jest to istota, która zbudowała się z różnych wzorców, obserwacji i bytowania w różnych warunkach z różnym zrozumieniem. Jest tylko tą wiarą, wiedzą, domniemaniem i niewiedzą.

Czyli jest bytem, od słowa bytuje, w każdym środowisku i staje się tym czego doświadcza, co obserwuje oraz z czym ma do czynienia.

Człowiek to zbiór programów, zlepek przeżyć doświadczeń i wyobrażeń.

Każdy jest inny, ponieważ składa się z innych programów, doprecyzowując zbudowany jest z innych doświadczeń które zaszły w jego przestrzeni i których był świadkiem biernym lub czynnym. Które go ukształtowały, kształtują i będą kształtować, ponieważ jedyną stałą jest zmienna.

Człowiek jest tym co go stworzyło jak różne środowiska, różne wzorce i powstał w tym środowisku w którym bytował, bytuje oraz będzie bytował. Różnica między Bytami polega na tym, że każde z nich miały różne doświadczenia i różne zrozumienia tych doświadczeń.

Na bazie takiego doświadczenia powstaje program zakotwiczony określoną emocją w zdarzeniu oraz w niezrozumieniu tego zdarzenia (krzywdzie żalu-smutku-radości-pretensji-euforii).

Grupy programów z podobnego doświadczenia współpracują między sobą szukając wewnętrznego zrozumienia i tworzą aspekt, którego konsekwencje i działania ponosi człowiek – jeśli nie jest obserwatorem tego aspektu. (Trudno oczekiwać innego rezultatu, jeśli robimy ciągle to samo.)

Składową aspektu jest myślokształt i każdy myślokształt też jest indywidualny i niepowtarzalny, bo każdy ma inne myślenie nawet w tej samej kwestii.

Każdy z nas jest inny i nie znajdziemy dwóch identycznych ludzi ponieważ ich doświadczenia i powstałe na skutek przeżycia, emocje i interpretacje tych doświadczeń (wnioski-programy-wzorce), tworzą unikalność każdej istoty ludzkiej. Jak również każdego myślokształtu, wzorca i obserwacji.

Człowiek jako zbiór tych wszystkich aspektów i programów powinien w pierwszej kolejności poznać samego siebie, by wiedział kim/czym jest, z czego się składa oraz jakie ma możliwości. A wtedy może przewidzieć nawet konsekwencje swoich działań.

Poznanie praw składowych siebie i otaczającej nas przestrzeni iluzji pozwoli na jaśniejsze doświadczanie jako obserwator, kreator, a nie jako ofiara własnych nieświadomych kreacji.

Człowiek powinien być świadomy, jak najbardziej świadomy, żeby dobrze korzystać z życia, rozwoju, wolności, własności, miłości itd. Powinien uświadamiać i wznosić w świadomości każdego ze swoich aspektów.

Nie rozumie i kreuje nieświadome pytając siebie: dlaczego mi się to przydarza.

Ta przestrzeń rządzi się swoimi prawami, którymi są konsekwencje naszych myśli, czynów, wyborów, przez zrozumienie lub niezrozumienie.

Te prawa powinniśmy zrozumieć by nie szkodzić sobie i innym, mimo że są iluzją i wyobrażeniem, ale iluzja i wyobrażenia mają swoje konsekwencje, dlatego każdy ponosi je osobiście.

Doktryna wyznawców Holistycznej Świadomej i Wolnej Jedności w Duchowości zawiera się w zwróceniu uwagi do swego Jestestwa.

Bycie obserwatorem siebie (systemu umysłu) pozwala na poznanie mechanizmów i programów jako konsekwencji naszego wzrastania w świadomości lub cofania się. Zauważamy że jesteśmy rządzeni przez te różne programy w zależności od potrzeby sytuacji zdarzenia doświadczenia. Mamy pretensje że popełniliśmy jakiś błąd że czegoś nie wiedzieliśmy lecz tego nie możemy umiejscowić z jakiego braku pochodzi. Zadając pytanie dlaczego mi się to przytrafiło możemy dostać odpowiedź od umysłu „Jakiego mnie Panie stworzyłeś takiego mnie masz, taki Ci służę i służę Ci tym czym jestem”.

Gdy to zauważymy, widzimy że pochodzi to z braków informacji w programie, w umyśle i że jest niekompletny, co też powoduje zdarzenie wadliwe. Jeśli pragniemy samochodu, domu czy cokolwiek innego i swoje marzenie, intencje opieramy na słowach: „obojętnie jaki, abym miał dach nad głową” to możemy znaleźć się w sytuacji że nabędziemy samochód który będzie złomem, nie nadającym się do niczego, tylko będzie lub znajdziemy się pod np. wiatą.

Od momentu poczęcia nas w danym środowisku nieświadomie i świadomie tworzymy siebie z obserwacji, informacji, emocji zapisując to w odpowiednich programach jako nasze bycie.

W konsekwencji bytujemy wręcz mechanicznie całe dorosłe życie, przeważnie nie zdając sobie z tego sprawy. Nie pamiętamy przyczyn tych zdarzeń, wzorców i emocji, ponieważ było niepełne zrozumienie przy ich powstaniu lub też wadliwe wyobrażenie o tych zdarzeniach. W konsekwencji te programy jako obserwator (wąskiej ramy jaka ich dotyczy) interpretują to zdarzenie i wymyślają bzdury. Doświadczenia oraz emocje jakie towarzyszyły różnym zdarzeniom kształtują nasze postawy i zachowania. (Czyli konsekwencje tej postawy.)

Nieświadomie działamy zgodnie z tym co sobie zaprogramowaliśmy. I tak przychodzi wydarzenie które aktywuje powstały w dzieciństwie wzorzec zdarzenia, to co wtedy robimy i zachowujemy się nieświadomie tak jak wtedy. Ale już nie mamy zrozumienia, nie wiemy kiedy to powstało, nie wiemy o co chodzi, czy to jest z tego życia czy z jakiś innych inkarnacji.

Jesteśmy jak dzieci w ciemności które żyją na podstawie własnych wyobrażeń, których nie potrafią nawet zweryfikować, bo taka myśl nawet nie zagości u nieświadomego aspektu działającego znanym standardem.

Żeby coś zrozumieć trzeba mieć narzędzie do tego, że jest coś czego nie wiem, żeby to odnaleźć, wtedy mogę to zrozumieć i wtedy to narzędzie zrozumienia użyć do zrozumienia tego, co chcę zrozumieć.

Nie mamy świadomości tego kim i czym jesteśmy dopóki nie staniemy obok oraz zwrócimy uwagę do środka siebie i wraz z inżynierią wsteczną nie poznamy mechanizmów jakie nas ukształtowały.

Dopiero wtedy nabywając zrozumienie i ucząc te nasze nieświadome części oraz uświadamiając je możemy się wznieść i z uważnością spojrzeć na wiele składowych jakiegoś aspektu.

Jeden aspekt nie daje nam żadnego zrozumienia, a jeżeli patrzymy na wiele składowych aspektów to składowa tych obserwacji daje nam większe zrozumienie. Żeby dokonać wyboru trzeba mieć z czego wybrać. Im więcej informacji i więcej narzędzi tym bardziej wybór jest zgodny z iluzją, przestrzenią, z tym co uwarunkowuje oraz kształtuje tą iluzję, rzeczywistość.

Wcześniejsze przykazy starych systemów wierzeniowych wspominają o pewnych aspektach które tu poruszamy.

 

Praktyki duchowe:

1. Medytacji, wyciszeniu ciała, umysłu.

2. Podróże mentalne po naszych światach wyobrażeniowych znanych i nieznanych.

3. Szukanie zrozumienia i odzwierciedlenia przyczyn w skutkach których doświadczamy, to co teraz nam się przytrafia i dlaczego.

Żeby znaleźć przyczyny tego co nam się teraz przytrafia i dlaczego musimy się cofnąć albo do dzieciństwa albo do innego życia po to żeby wejść w tą iluzję, doświadczyć jej jeszcze raz jako obserwator tamtych zdarzeń, tych programów emocji zapisów, uświadomić je, skasować lub poddać ewolucji. W ten sposób stajemy się bardziej świadomi, pozbywamy się obciążeń a nasza kreacja rzeczywistości staje się bardziej świadoma że wszystko co chcemy, robimy, mówimy, myślimy ma swoje konsekwencje. Wszystko.

4. Poznać maksymalnie konsekwencje naszych myśli, czynów, zachowań, przewidzieć jakie mogą być konsekwencje w związku z naszym chciejstwem, pragnieniem, marzeniem.

5. Posiąść narzędzia by wiedzieć – co chcę. Zwrócić uwagę na jakość, widzieć całość tego czego chcemy. Jaką chcemy mieć jakość tego chciejstwa, chodzi o zrozumienie i poznawanie.

6. Obcowanie z przyrodą, z naturą i komunikacja z nią, ze wszystkim, bo to są tylko nasze aspekty które przyjęły inną formę doświadczania.

Człowiek to energia i informacja manifestująca się w tej iluzji, która powstała w tej iluzji z doświadczeń, obserwacji, informacji i emocji w danym środowisku. Posiada wiele ciał, zmysłów i umysłów. Składa się z wielu ciał i struktur: Istnienie (najwyższa forma), nadświadomość (świadomość istnienia siebie, że ono jest), cząsteczka wyodrębniająca się z Istnienia jest jeszcze obserwatorem, który doświadcza zrozumienia lub niezrozumienia postrzeganej w danym momencie iluzji i jej informacji w doświadczeniach budując strukturę duszy i traci pamięć nadświadomości. Buduje nową formę i staje się świadomością Ja Jestem z JESTEM.

Świadomość (forma poostrzegania siebie w jakimś aspekcie z której korzysta dusza), dusza która składa się z programów, wzorców i emocji powstałych w danym środowisku doświadczania i tego typu aspektów.

Obserwator (Istnienie) jest to nadświadomość która obserwuje umysł w jego działaniach iluzoryczno-wyobrażeniowych, ponieważ umysł jest to system operacyjny, zbiór wszystkich informacji jednego człowieka i on oscyluje tylko w tych granicach informacji oraz emocji z których się stworzył i stwarza.

Programy i aspekty to zbiory pewnych programów które współpracują z sobą do stworzenia pewnego projektu w iluzji, jako doświadczenie dla duszy i jakimi została dusza oblepiona poprzez różne doświadczenia, ciała energetyczne, astralne, programy z tego życia jak i innych wcieleń.

Świadoma świadomość posiada istnienie jako całość swego istnienia od początku gdy powstało do chwili obecnej i w nieskończoność. To które wie że jest. I ma świadomą świadomość swego istnienia i wie że jest.

Świadomość natomiast jest to postrzeganie duszy ze swoimi aspektami w danym doświadczeniu, Dusza postrzega fragmentarycznie dane doświadczenie i myśli że to jest całość (myśli że życie ma się jedno).

W tak zwanej ciągłości istnienia jest bardzo wiele zdarzeń, zachowań, czynności które nie wszystkie były doprowadzone do pełnego zrozumienia i one przechodzą z Ja w inne doświadczenia często manifestując się niekorzystnie dla nas ponieważ my nie mamy ciągłej pamięci ciągłości życia, tylko pamiętamy wybiórczo, a jesteśmy Istnieniem które istnieje cały czas które nie miało początku ani nie będzie miało nigdy końca. Ponieważ nie mamy jednego aspektu który by brał we wszystkim udział i wszystko rejestrował a dzieje się w rzeczywistości tak że każdy program bierze udział tylko w jakimś zrozumieniu dotyczącym danego doświadczenia a w innym już inny A ponieważ jest ich bardo dużo więc jest pamięć ale fragmentaryczna a nie całościowa jak u istnienia.

Żyjemy wiecznie nie ma czegoś takiego jak śmierć, żyjemy wiecznie z tym że nasza cząstka Ja wchodzi sobie w jakieś doświadczenie iluzoryczne i je doświadcza z jego wszystkimi aspektami i tak sobie przechodzi od doświadczania do doświadczenia.

I gdy jest nieświadoma ponosi tego konsekwencje, a jak jest świadoma to ich nie ponosi.

Śmierć, jest to forma wyobrażeniowa że wszystko ma początek i koniec pochodząca z dualizmu i wyobrażeń z którymi się utożsamiamy. I dzieje się nam według naszej wiary.

Co to jest tak zwane życie po życiu inaczej druga strona. Jest to naturalny stan znany tylko Istnieniu jako ciągłość składająca się z różnych doświadczeń bez podziału na życie i śmierć.

Śmierć jest tylko namacalnym dowodem dla tych którzy tu zostali. Jednak dla tych którzy są po tamtej stronie jest namacalnym dowodem że śmierć nie istnieje bo doświadczają życia. Jednak postrzeganie tego życia jako rozczarowania czy euforii zależy od doświadczeń, wierzeń, informacji jakich nazbierali we wcześniejszym życiu i życiach.

Wyznawcy uznają wolność fizyczną, psychiczną i wolność sumienia, wrodzone poczucie godności, jako elementy konieczne i niezbędne do osiągnięcia i utrzymania stanu świadomej świadomości.

Dlatego chcąc zbliżyć się do siebie, do zrozumienia:

1. Nie czyń krzywdy sobie i nikomu innemu.

2. Akceptuj wszystko i wszystkich.

3. Dbaj o siebie na każdym poziomie (jako ciągłe dążenie do lepszego i doskonalszego).

4. Dbaj, szanuj i nie zanieczyszczaj swojego organizmu i ciała zbędnymi substancjami.

Doświadczanie w niezrozumieniu wypaczyło naszą prawdziwą istotę formy doskonałej i w ten sposób przestaliśmy korzystać z naszych naturalnych możliwości paranormalnych, ze świadomej świadomości na rzecz iluzji i wyobrażeń.

Powrócić do siebie i odzyskać pamięć.

1. Celem każdego stworzenia jest jego własna doskonałość.

2. Stworzenia wszystkie są równe sobie ponieważ wszystko wywodzi się z Jedni i tam też powróci.

3. Wszystkie stworzenia winny dbać o doskonałość całego uniwersum, żyć w zgodzie z poszanowaniem oraz z wielkim szacunkiem i miłością odnoszącą się do siebie i innych.

4. Celem ostatecznym jest powrót do prawdziwej swej istoty, która istnieje świadomie na wszystkich poziomach swojego jestestwa, w całym swoim bytowaniu, które nie ma początku ani końca, które zwie się ISTNIENIEM.

Poprzez uświadamianie, mówienie, tłumaczenie, dawanie i pokazywanie przykładów, wprowadzanie w czysty stan umysłu oraz rozłączenie obserwatora od umysłu), czerpanie stamtąd doświadczeń na wszystkich poziomach poznamy:

1. Kim/czym jestem.

2. Dlaczego nie pamiętam.

3. Narzędzia i praktyki duchowe wiodące do poznania siebie.

4. Naukę przeprogramowania i uwolnienia się od wzorców.

5. Naukę uważności, zwracania uwagi do środka.

6. Pełne zrozumienie (oświecenie).

System kar i nagród wynika z braku ograniczonej wiedzy o sobie. Ponieważ dopóki nie uznany że coś jest dobre, albo złe to ono nie istnieje w swej biegunowości. Dopiero gdy my uznamy że coś jest złe, podlegamy samoistnej ocenie, karze i konsekwencji tej oceny oraz tej wiary w tą ocenę. Jeżeli my nie uważamy że jest coś złe albo dobre, żyjemy według prostej zasady żyj i pozwól innym żyć po swojemu, nie ma w nas ocen, więc nie podlegamy ocenom przez nasz system umysłu w formie kary, grzechu, małostkowości, słabości i winy.

Pracujemy nad sobą, nad swoim wnętrzem, uświadamiamy wszystkie swoje aspekty i w ten sposób nie będziemy robić błędów oraz ponosić konsekwencji tych błędów.

Możemy obserwować i szukać zrozumienia, uświadamiać aspekty różnych poziomów by były świadome siebie, by wznosić się do poziomu świadomej świadomości i być jednością w duchowości.

Kreacja iluzji czyli nieświadome kreuje, to wszystko jest tylko kwestią spojrzenia Iluzją w Iluzji, bo wszystko jest prawdą i nic nią nie jest.

 

Holistyczna Świadoma i Wolna Jedność w duchowości głosi o naturze pojedynczego człowieka i jego strukturach, prawach oraz konsekwencjach czynów myśli i wyborów. Poprzez praktyki rytualne polegające na medytacji, hipnozie, pozwala poznać poziomy świadomości, zobaczyć własne struktury i zbliżyć się do siebie. Dotknąć Źródła, poczuć Go. Zrozumieć że wszyscy jesteśmy Jednością i do Jedni powrócimy.

Istnienie to informacja i energia – JESTEM – i tylko to jest. Obserwator wie że jest.

Najwyższą formą miłości jest absolutna akceptacja wszystkich i wszystkiego.

Skąd ta wiedza:

Holistyczna Świadoma i Wolna Jedność w Duchowości powołany zostaje, aby udostępniać i szerzyć wiedzę o odwiecznych, pierwotnych prawach rzeczywistości.

Zgłębianie Świadomości na poziomie duchowej psychologii, które prowadzi założyciel Leszek Jakubek od wczesnych lat 80-tych zawierają one w pełni udokumentowane przykłady iluzorycznej rzeczywistości, jako jedyną prawdę dzieła Stworzenia, Absolutu.

Ta wiedza pochodzi ze zgłębiania, z badań, obserwacji, rozmów, sesji hipnotycznych ludzi z tego doświadczenia i z wcześniejszych żyć w których szukali zrozumienia co się z nimi dzieje. Celem było zrozumienie niekorzystnych konsekwencji w obecnym życiu, które objawiały się jako zdarzenia wskazując na to że są skutkami jakichś przyczyn. Znajdując te przyczyny w innych życiach czy w dzieciństwie nastąpiło zrozumienie złożoności umysłu, korelacji wszystkich zdarzeń, emocji, wpływające na stan obecny życia.

Co dało pewne zrozumienie że nie ma jedynej prawdy a każdy ma swoją prawdę, tylko że są to iluzje dotyczące pojedynczego człowieka który doświadczał, doświadcza i będzie doświadczał rożnych zdarzeń, emocji, zrozumień w danym środowisku, co jego kształtuje i czyni go wyjątkowym, jak również następne doświadczenia będą zmieniać jego.

Wskazuje to wszystko że każdy człowiek jest indywidualnością absolutnie wyobrażeniową i doświadczającą tych wyobrażeń od początku swojego istnienia w różnych formach, co przedstawia się w jego zachowaniach mowie, czynach, byciu i życiu.

Wspólnota ta zrzesza ludzi niezależnych, otwartych, suwerennych i wolnych, którzy uznają siebie za stwórcę swojej kreacji w doświadczanej rzeczywistości oraz jego prawa naturalne jako jedyną prawdę i drogę życia.

Wyznawcy uznają równość tych praw wobec wszystkich członków wspólnoty jak i całej ludzkości. Uznają poszanowanie inności, rozumieją wiedzę którą odkrywają w sesji, na warsztatach, medytacji, w rozmowach z innymi ludźmi i nabywają zrozumienia danego doświadczenia w oddzieleniu od umysłu.

Odzyskują Świadomość konsekwencji swych czynów teraz oraz w przyszłych inkarnacjach, otrzymują wsparcie i zrozumienie po zakończeniu tego doświadczenia (życia) oraz są uświadamiani w nowej rzeczywistości (po śmierci) jako całość doświadczeń na różnych przestrzeniach.